آخرین مطالب
امکانات وب
پیش نوشت:
هفتم آبان شد و دوباره مادرم مُرد!
سلام نجمه خانم!
مادرم!
ازهفتم ِآبان ۱۴۰۱تا هفتم ِآبان ِ۱۴۰۲،من بی توسفرکردم!
سفری ازرنج به معنا!
ازاندوه به اندیشه!
ازفَغان وفِقدان وفَراموشی...
سفری ازاِبتدای ِفروپاشی ِشادی!
تاروزنه های التیام وندای اُمیدبخش ِآزادی!
: آزادی؟؟!
: بله! آزادی...!
قسم به نبودنت!
به نبودن ِ گریه افکَنَت!
این سفر غریبانه ترازآن بودکسی همراهی ام کند!
مادرکه می میردآدمها مسافران ِتنهایی اند!
سفرکردم وآموختم اگرباقیمانده ی ستاره ای از کهکشانی دیگرم!
اگرپرنده ای خوش آواز بر فَراز کلبه های جنگلی ام!
اگردانه ای جادویی دراعماق ِخاک ِحاصلخیزم!
دسته ای گل ِزیبای ِ وحشی ام!
اگرنخستین شاخه ی سبز ِاولین درخت ِهیرکانی ام!
اگرکلمه به کلمه "عصیان"در شب ِ شعر ِویرانی ام!
اگر بارانی ام...!
به یُمن آن بودکه تومادرم شدی!
نگاه کن نجمه!
ازآن لحظه که درغسالخانه،عشق ِپنهان درقاب ِچهره ات،به من لبخندزد ومرگ را ازدریچه خیالم زدود...سفرم آغازشد!
قطره به قطره باریدم
استخوان به استخوان شکستم
لام تاکام رنجم را سکوت کردم!
تاکه هرآینه آموختم زندگی ام لابه لای اشکهاست که متجلّی میشود!
من تجلّی رادر سیاهی ِنبودنت دیدم!
دیدم ودانستم چگونه میتوانم بااجاق ِخاطره ات گرم تراز خورشید شوم واز سردی ِ روزگار ِ بی تو عبور کنم وبه دنیای پیرامونم جسورانه بتابم!
گرچه ازفرق موهای مشکی ات که قلبم رابه دونیم کرده بوداز دستهایت که سرزمین ِبی ریایی بود،اکنون مُشتی خاک به جامانده...اما من هَمانَم که ادامه ات در جَهانَم!
آن نگاه هستی بخش که درچشمانت می درخشید درجان ِمن ریشه کرد!
بعدازتو ریشه هایت در وجودم سبز شد گُل دادوصورتی شد!
به مهربانی عشق ورزیدم و لبخندهای آبی بخشیدم(به مثال طبیعتی که دوست میداشتی...)
من ازدلتنگی نبودنت از خویش"اَبَرزن" ساختم!
این اَبَرزن درمسیر ِرسالت ِعشق پرور ِتو،ازالتیام به قدرت رسید...
ودرپایان
تنهامادرها بعداز مرگ هم زندگی میکنند!
پی نوشت:
این شاید آخرین نوشته من دراین وبلاگ باشد
خیال رفتن دارم
شبیه پرنده مهاجر به مقصد نامعلوم...
فقط نوشتم که بگویم یکسال هم ازرفتن مادر گذشت
من هنوز ادامه می دهم...
شایدکه نامش زندگی باشد!
برچسب : نویسنده : rahilism بازدید : 14