آخرین مطالب
امکانات وب
کرجِ خسته ی خیابانهایِ خندانِ گوهردشت!
خداحافظ خاطراتِ خاموشِ بی بازگشت!
خداحافظ رستاخیز و سحرهای توحش و اعدامش!
خداحافظ فرانک و اریکه ی خوش اندامش!
خداحافظ "لوتوس" و عروس های گمنامش!
خداحافظ کافه سیب و سور وسات تنهایی اش!
خداحافظ سینماساویز و جمعه شبهایِ کش دارِرنگی اش!
خداحافظ کباب "بیست" و رستورانِ رامیلاو رضایِ بی خدا!
خداحافظ بویِ گندِ کله پاچه ی "عموفرهاد"!
خداحافظ سمبوسه هایِ تندِ جنوبی هایِ خیابانِ انقلاب!
مّرابه یاد بسپارکه تورا دوست داشتم
شهرِروشنِ موشِ کورها...
شهر مدها ...بوق ها ...دروغ ها ...
شهرِ شلوغِ کلیشه ایِ شهرستانی ها...
شهرِ هفتاد زبانِ بی کسی!
من اینجا غریب بودم...با"ملینا"مرا بغل کردی!
با"کاکتوس"زخمی...
با"شیوا"شاعرانگی...
با"پروانه"باغ هایِ شهریارت راکُنجِ قلبم نشاندی!
وبا"مهنام"سخن ازامید را برلبانم دوختی!
شبِ شعرهای "دکتر"در تو یلدا میشد!
من بارانی پوشِ جنگلهایِ شمال بودم ای شهرِخشک!
هرچقدر اشک ریختم تو خیس نشدی!
کاش میشد یک وجب از آسمانت رامیگذاشتم داخلِ چمدانم...
هربارکه دلتنگ شوم باتو بگریم!
نامِ من سایه ای از تنهایی بود...
درکوچه پس کوچه هایِ غریبِ تو باغربت آشناشدم!
غربتی ام خواندند هم محلی هایت!
اما توبرایم یک"گوهردشت"آشنایی شدی!
یک"عظیمیه"زیبایی...
یک"جهان شهر"تماشایی...
به باغِ فاتح و خلوتِ درختانش که می رسیدم
"خزر" از خاطرم میرفت!
چه غروب ها که دربامِ نفس گیرِ تو کورس نگذاشتیم
با"محمد"ها!
چه ساعت ها که درپشتِ ترافیک هایت ...
تنها بایک شماره پلاکِ مشترک،همشهری ات نشدم!
چه دقیقه ها که در خانه ای از خانه هایِ تو
به انتظارِ مردِخانه ننشستم!
من در تو چه اوقاتی که سرخوشانه نخندیدم!
توبدان که من ازخاطره هایت خالی نمی شوم...
کرجِ کج اندیشِ البرزی ها!
از فرهنگسرایِ بهمن...
دانشگاهِ خوارزمی...
متروفردیس...
چهارراهِ طالقانی و ساختمانِ سبز...
آه از میدان نبوتِ صمیمی ات...
حتا از چهل وپنج متریِ بدقواره!
از دانشکده ی هنر!
از آتشگاهِ بی آتش!
من از پایین های بدشکلِ توازآن "مارلیک"بوگندو...
تااین بالا بالاهایِ شامه نواز،شعرخواهم نوشت!
هرچند خیلی ازجاهایت رانشد که ببینم...
نخواستم که ببینم...
نخواستند که ببینم!...
اماهمه ی تورا "نیک" در حافظه ام میسپارم!
تورا جایی ازدلم جا میگذارم"کرج"!
که تکان نخوری!
گرچه "گلشهر"تهی ازگل بود و سبزی نداشت
اما میشد در هشت صبحِ آنجا...
به"قزوین" و "دروازه ی رشت" چشمک زد!
میشد درساعتِ ششِ عصرِتابستانی بلند درفروشگاهِ مینا
درتوهمِ "خودخاص بینی"به افکارِ عام خندید!
ازخانم زمانی که مثل گاو شیرده،فقط بچه میزایید...
وشاید یکی ازاجدادِ شوهرش به ایالتِ "کاتالان"میرسید!
توراباخاطراتِ خوبت باخودخواهم برد...
هرجاکه فردا طلب کند!
میدانم درهیچ شهری "خانم رسولی"برایم تکرارنمیشود
که شبیه به سی سال قبلش باشم!
هیچ شهری "استادخسروی"ندارد که "بلشویکی روس" شوم
و او"فاشیستی" ازژاپن شرقی!
وهیچ شهری"سوسن" کاریکاتوریستِ 60ساله را
سدِراهم قرارنمیدهدکه از قول "مصطفی مستور"برایش بخوانم:
{سوسن ماه است...ماهِ شبهایِ کرج!}
واوبرایم یک"راهیل" با سیبیلِ "نیچه" بکشد...
اما طلاییش!
عشق درتو همرنگِ تنهایی بود کرج!
زندگی درتو هم قافیه باغم!
ولی تو"مٌلس ترین"شهری بودی که دوستش داشتم ونمیدانستم
با وداع"شور"میشود!
تو کلان شهرِ بغض ها...لبخندها...لذت ها...حسرت ها...
توپایتخت اولِ دردها بودی!
من درتو راویِ حکایت های ِتلخ وشیرینی شدم که"جبرِتجربه"
به من تحمیلشان کرد!
حال که هم معنایِ نامم مسافرم...
حال که جاده های شمالِ بی مثالِ من!
هم لهجه باباران صدایم میکنند
دلتنگ میمانم کرج!
دلتنگ غروب هایِ شعر خیزت...
پی نوشت:
نمیدانم دوباره بازخواهم گشت یانه...
اما هربار که مسافرت شدم کرج...از خاطره لبریزم کن!
پست موقت۲:...برچسب : نویسنده : rahilism بازدید : 70